Een nieuw onderdeel op MSB: De Chai-list. Geboren uit de onbedwingbare behoefte die zowel gastblogger Vanessa als ik hebben om ons eens in de zoveel tijd te vergrijpen aan een Chai Latte. Ik bleek hier behoorlijk verwend in te zijn zo bleek, toen ik afgelopen week om deze beruchte consumptie vroeg en ik niet begrepen werd. Niet met een: “Nee helaas, dat staat niet op onze kaart.”Maar een : “Een Wat???”
… Misschien had de dame die de bestelling op kwam nemen mij niet goed verstaan, dus ik herhaalde mijn verzoek. Het gezicht tegenover mij bleef blanco, geen enkel teken van herkenning. Dat was het moment dat ik Nessie een voicemessage stuurde met de vraag: “Moeten we geen lijst maken voor My Storybook waar ze WEL Chai Latte’s serveren? Wat vind jij? “ De geboorte van een nieuwe rubriek werd hierbij een feit.
In het kort: wat is een Chai Latte?
Voedingswaarde per glas van 200 ml: Calorieen: 135/ Vet: 5,51 gr/ Koolhydraten: 12.36gr/ Eiwitten: 8,81 gr.
We dienen een wandeling van een aantal uur te maken eer we dit er weer af hebben, maar hey, daar heb je dan wel de ultieme vloeibare vorm van geluk in een kopje voor.
Chai Latte is een Indiase melkdrank met een kruidenmengsel, De meestgebruikte kruiden in dit mengsel zijn kaneel, gember, kardemon, kruidnagel en peper.
Goed, dat even voor de feiten en de onwetenden, maar wat betekent een Chai Latte voor ons? Het staat voor eindeloze gesprekken, laat in de avond of voor een vroege lunch. Het staat voor ons en waar wij op dit moment staan in het leven. Chai Latte is ons NU, vol wijsheden , onwetendheid, momenten waarin we de ander totaal niet begrijpen. Gewezen worden op de verschillen en overeenkomsten tussen ons maar altijd, altijd met respect en een oprechte vriendschap ten opzichte van elkaar. Chai Latte staat voor mij voor de luxe om ergens iets te kunnen drinken, mezelf een cadeautje gunnen in goed gezelschap. Deze nieuwe rubriek: De Chai-List is dat. Wat deed het met ons, hoe voelden we ons en wat werd er besproken, en uiteindelijk natuurlijk ook, hoe was de Chai Latte en waar haalden we deze.
Leiden, donderdag 11 oktober 11.00
Ik zit al op mijn plek als Vanessa mij al telefonerend vanaf de andere kant van de straat toeroept: “Ik ben er!!”. Ik moet in mezelf lachen, dit is Nessie op en top: multitaskend, met meerdere dingen tegelijk bezig. Gebaren makend en een gezicht vol expressie aangaande de persoon die zij aan de telefoon heeft. Some kind of grey-ish denim-achtige baggy pants, een aansluitend, zwart colbertje met een krijtstreep, sneakers, haar haren korter dan de laatste keer dat ik haar zag en ik vind het haar geweldig staan. Ze is eerdaags jarig, 24 wordt ze, omdat ze daar jaren geleden is gestopt met tellen. Ik heb reeds een kop thee voor mijn neus staan, en drukte de serveerster een verpakking met kaarsjes in haar handen met de vraag of ze een stuk appeltaart zou kunnen brengen zodra mijn partner in crime op zou komen dagen. Met kaarsjes erin natuurlijk. Gekocht bij de Hema op Leiden Centraal in mijn loop naar de plek waar ik zit te wachten. Je viert maar 1 keer je 24e verjaardag immers ;-). We zitten bij De Bruine Boon, helaas scoort deze een nul in onze Chai-List gezien deze niet op de kaart staat. De Bruine Boon scoort echter enorm door het ontbijt dat tot 17.00 geserveerd mag worden en de geweldige combi van een omelet met frietjes in plaats van brood.
Sprookjes bestaan
Na het uitwisselen van kleding, schoenen, het bekijken van verschillende voorbijgangers, het uitblazen van de kaarsjes en de daarbij behorende wens doen komt het gesprek als automatisch op ons leven, de liefde, een stukje vroeger en een stukje nu. Beiden geloven we nog steeds in sprookjes, daar komen we in overeen. We komen in meer dingen overeen, beschuitjes eten met Luke Bryan staat onder meer op het wensenlijstje van ons beiden. Maar we verschillen ook. Vanessa is direct, je weet wat je aan haar hebt en ze is goudeerlijk als ze het uiteindelijk bij het verkeerde eind blijkt te hebben. Ik ben in mezelf gekeerd een voer urenlange interne debatten om te concluderen wat ik nu eigenlijk vind.
… ze benoemd: “What if I die tomorrow?” Ze weigert spijt, regret, gevoel dat in de weg zit en haar belemmerd om elke dag te leven alsof het de laatste is. Wat een mooi gegeven, bedenk ik me. De manier waarop wij sprookjes zien verschilt van elkaar. Beiden geloven we hierin met alle overtuiging die we in ons hebben. Het Hapilly Ever After bestaat! No doubt! Ook na wat ons leven ons bracht. It is out there! … maar mijn geloof gaat uit naar anderen, ik snap nog niet altijd dat het ook voor mij weggelegd is. Daar streeft Nessie mij voorbij, het geloof dat zij ook liefde op een juiste manier waardig is, is torenhoog. Mannen op haar pad die geprobeerd hebben haar van deze gedachte af te brengen zijn zegeloos terug gekeerd. Fail! Je kunt haar kwetsen, vernederen, maar haar trots en geloof, dat krijg je niet. Meer dan ooit lijkt de overtuiging zelfs te groeien bij elke stap en elk obstakel op haar pad dat zij tegenkomt.
Ik zie haar denken als ik benoem dat ik nog moeite heb te begrijpen dat er een man is die echt, oprecht gevoel voor mij heeft. Ik vraag haar wat ze denkt. “Ik begrijp dat niet” zegt ze “… door dat niet te geloven laat je juist de mannen uit je verleden winnen. Dit is wat zij wilden”
Grappig, Nessie geeft me altijd stof tot nadenken, soms ervaar ik het als confronterend, hard, en toch, I love her to pieces. Haar observaties brachten levens-veranderende inzichten en soms doen ze dat nog steeds.
Note from the writer
Voor alle mannen, heden en toekomst, die er rondlopen en overwegen zich op het pad van Vanessa te begeven. Don’t take her for granted! Ze is waardevol en verdiend niets minder dan dat van een ander.
Onze Chai-date komt tot een einde, deadlines van mijn kant, een dochter die uit school komt en naar paardrijles moet van de ander. Twee verschillende levens, maar tot op dit moment zijn beide levens voor deze dag nog Chai Latte-loos. Gelukkig, vandaag krijgt het sprookje een happy end. Lang leve de Starbucks op Station Leiden, dank voor het redden van onze dag. Met elk een beker in de hand nemen we afscheid, snel een knuffel en door, al multitaskend, want drinken, naar je auto lopen en ondertussen op de bodem van je tas de autosleutels zoeken is ook een vorm van kunst. Eentje die Vanessa als de beste uitvoert.
Bye bye Nessie, tot ziens! Tot Chai!
